Om te genezen zal de patiënt zelf tot
inzicht moeten komen, lijkt hij te denken. Wanneer je voorkauwt, zal de patiënt
zich verzetten en zich vastbijten in zijn waandenkbeeld. Dan komt hij immers geen
stap verder. Kalshoven, getraind in de argumentatieleer, werkt zijn betoog uit
volgens de methode van zijn Argumentenfabriek. Bij zijn Denkacademie kunnen bedrijven
voor een flink bedrag - door het gunstige fiscale klimaat voor bedrijven (aftrekposten)
draait de belastingbetaler er weliswaar voor op - in enkele dagen
‘gestructureerd leren denken en denkfouten te doorzien’. Echter voor deze
gelegenheid geeft de directeur zelf les.
Kritisch merkt hij op: ‘Concentreer je
[Van Dam] in aanvang op de analyse’. Die moet
gebaseerd zijn op feiten, doceert hij, anders kan er geen sprake zijn
van een oplossing. Als voorbeeld ziet hij de lezing die hij hield op de
Inspiratiedagen van het UWV, georganiseerd voor werkloze 55-plussers. Kalshoven
was ingehuurd om de mensen te ‘verlichten’ met zijn kennis. Om de zaal op te
warmen was er vooraf een motivatiegoeroe en een oudere cabaretier die het motto
van die dag verwoorden: alleen een positieve grondhouding brengt je verder op
de arbeidsmarkt.
De bevlogen inleiding van zijn column een week eerder over zijn ervaring geeft je een warm gevoel: ‘Eén op de drie 55-plussers met
een WW uitkering vindt binnen jaar nieuwe baan’. Kalshoven schrijft dit toe aan
de moderne ‘flexhouding’ van de 55-plussers, die ons verkalkte arbeidsbestel kan
redden. Halverwege zijn column raakt hij in een roes: ‘Flexibel arbeidscontract
in plaats van een vaste baan? Tuurlijk!’, klonk er opgetogen uit de zaal. ‘Overstappen
naar andere sector, minder loon, langere reistijd? De ‘flexoudjes’ stonden te
juichen, laat hij ons geloven.
Eén
zin bleef echter knagen: ‘Op wetenschappelijk onverantwoorde wijze – ik zeg het
er maar even bij in deze week van “slodderwetenschap” [verwijzend naar het
rapport dat die week het licht zag over de frauderende wetenschapper Diederik
Stapel, die naar eigen zeggen verlangde naar een perfecte wereld] – verrichtte
ik op deze Inspiratiedagen veldwerk’. Uitkomst: ‘Het liep storm’, constateert Kalshoven
tevreden. Of het er mee te maken had dat de toegang, het hapje, drankje en
optreden van Seth Gaaikema gratis waren, onderzocht hij echter niet.
Zijn
opmerking over ‘slodderwetenschap’ begon te jeuken. Ik stuurde vervolgens een
e-mail naar het UWV en zag meer barstjes in het gepolijste oppervlak van de
Argumentenfabriek verschijnen. Het bleek dat ‘niet iedere werkzoekende 55-plusser
mee mocht doen aan de Inspiratiedagen’, het betrof een afgebakende groep mensen
met een WW uitkering. Op mijn vragen naar de gemiddelde opleiding van de deelnemers
en wat voor soort vacatures er zijn vervuld, meldde de uitkeringsinstantie: ‘Op
onze website kunt u alles lezen, met vriendelijke groet’.
De
directeur van de Argumentenfabriek blijkt met ‘Eén op drie 55-plussers met WW
vindt binnen jaar baan’ selectief gewinkeld te hebben op de website van het
UWV. Wanneer hij de website grondiger had bekeken, had hij artikelen kunnen
lezen als: ‘Oudere werkloze krijgt het steeds moeilijker’ (15/11) en: ‘Kansen
op werk voor de 55-plusser dalen steeds sneller’ (11/12), met cijfers afkomstig
uit hetzelfde Kennisverslag (2012-3) waar hij zich op baseert. De stand van
zaken voor de 55-plusser met (verplichte) flexhouding? Slechter dan in 2011en
als ze aan het werk komen, keldert hun inkomen. Ondanks een positieve
grondhouding kun je daar knap chagrijnig van worden, lijkt mij.